آموزگاری به نام روزگار

برخی معتقدند گذر زمان، که با تفکر ات و اعمال ما همنوایی ندارد، پس امر بیهوده ای است که زمان جز فرسوده کردن جسم و تغییرات ظاهری حامل هیچ پیامی نیست . در حالیکه نقش گذر زمان و کسب دانایی از محیط، و دقت در سرنوشت مردم و حتا سرزمینی که در آن زندگی می کنیم. همه عبرت آفرین و درس و پند آموزی است.البته نقش ما در استفاده ی بهینه از زمانی که در اختیار داریم، قطعا” راه گشاست.
شاعر هم گوید؛
هرکه ناموخت از گذشت روزگار
هیچ ناموزد زهیچ آموزگار
از طرفی دیگر در تمثیل داریم؛
انسان دو نوع معلم دارد: آموزگار و روزگار هرچه با شیرینی از اولی نیاموزی، دومی با تلخی به تو می آموزد. ( ژاوتگ تزو)
نگارنده متنی یا شعری با مضمون اعتراض به زمان در فضای مجازی ملاحظه کرد، که اتفاقات جسمانی بشر در ظرف زمان را تا حدودی بیهوده، و این که گذشت زمان همه چیز را درست می کند، دروغی بزرگ است.
اصل متن در فضای مجازی:
[چه دروغ بزرگیست!!!
زمان همه چیز را حل می کند.
زمان
فقط موهایمان را سفید کرد
زخمهایمان را کهنه و دردمان را بزرگتر
دلتنگیهایمان رابیشتر
روزگارمان را سیاه تر….
بیزارم از هر دردی
که درمانش “زمان” است
زمانی که دق می دهند
تا بگذرد.]
گرچه طبق حدیث،
الدنیا سجن المومن و جنه الکافر یعنی دنیا برای اشخاص درستکار و ایماندار به عالم معنا
جایگاه سخت و شکنجه زایی است. از طرفی قرآن به بشر می آموزد که مردم دعا کنند،تا خیر دنیا و آخرت را هردو نصیبشان نماید.
( ربنا آتنا فی الدنیا حسته و فی الاخره حسنه)
اگر واقع بینانه بررسی شود، گذشت زمان تجربه و خرد انسان را افزایش می دهد، هرچند نیرو ، سلامتی و زیبایی ظاهری را کاهش می دهد. اما گذشت زمان برای فراموشی و کاهش غمها و کسب کمالات انسانی تاثیر خود را دارد. فقط انسان باید با واقعیت و حقیقت زندگی کنار بیاید، و اتفاقات را جزیی از سرنوشت خویش بداند. از طرفی راه سازگاری با مشکلات و فکر برون رفت از آنها هم جزو اختیارات بشر است. دکلمه ی فوق که کارکرد مثبت زمان را دروغی بزرگ معرفی می کند. گرچه به حقایقی از زندگی در گذشت زمان اشاره دارد، ولی دیدگاهی غم انگیز و نتیجه اش نگرشی بدبینانه و تاحدودی نا امیدی از آن متبادر است.
عنصر جذبه و عشق و امید با مرگ و مفارقت عزیزان، دوستان و آشنایان که انسان با آنها خیلی مانوس بوده، گاه در نظر مصیبت دیدگان کاخ زندگی را واژگون شده می بیند، اما جور دیگر هم می شود سختی ها و غمها را تشریح کرد، که بوی امید و شجاعت از آنها به مشام برسد. در هرصورت سخنان این کلیپ در فضای مجازی هم تبیین یک دیدگاه منفی نسبت به گذشت زمان است.
انچهدر نقد این متن می توان گفت؛
صبوری و امید به آینده ی روشن و قدر داشته ها را دانستن مشکل گشاست، مرگ و پیری و غم و رنج و بیماری، و جوانی و نشاط و فقر و علم و جهل و ثروت ، و تصادف، و حادثه، و مصیبت، و…. همه درهستی و زندگی ما وجود دارند. و ما باید با اینها کج دار و مریز بسازیم و با واقیات زندگی روبرو شویم، و برای بهبود آن تلاش کنیم، تا نوبت عروج روح ما به عالم دیگر برسد. از طرفی زندگی و مرگ با عزت نصیب هرکسی نمی شود. وقتی به یاد کسانی هستیم، که در بین ما نیستند، و از آنها به نیکی یاد می کنیم، پس آنها با آثار رفتار و کردار و پندارشان هنوز زندگی ما را معنی می بخشند، پس زنده اند، ولی از نوع دیگری. امید است، این مختصر مفید فایده واقع گردد.
اسعدالله ایامکم