ازچه بنویسیم؟

نگارش در هر موضوعی خوانندگان خاص خود رادارد، افرادی که به ادبیات، تاریخ، روانشناسی، مسائل اجتماعی، اقتصای و سیاسی و …. علاقه دارند، قطعا” دوست دارند  در مورد مطالب دلخواهشان کسب معلومات نمایند. برخی نیز با مشکلات و مسائلی مشترک مواجه هستند. دوست دارند مطالبی در آن راستا به دولتمردان و مسئولان مربوطه نوشته شود، تا نهایت به رفع مسئله و مشکل موجود بیانجامد، به عبارتی دیگر گروهی  دغدغه ی بر آورده شدن نیازهای مادی و معنوی خود را دارند، بنابراین موضوع مورد علاقه ی خود را مطالعه می نمایند، و یا می نویسد.

گاهی ما سخنان دور از واقع و تخیلی و مسائل غیر ملموس و کم ربط  با نیازهای مردم  می نویسیم و در این باره با سفسطه و یاوه گویی قصد سرگرم کردن مخاطبان را داریم،  که گاها” برای خوانندگان دلچسب نیست. و مطلب نوشته شده،  نیازها و خواسته ها و “مسائل مبتلا به” آنها را بیان نمی کند، و نسبت به نوشته ها ، نوعی احساسِ نامناسب و دلزدگی و بیگانگی و دلسردی  را به وجود می آورد‌.

بطور مثال در کشور ما  ایران که سالها جنگ و  دفاع در برابر بیگانگان را در تاریخ اجتماعی   و نظامی  و حافظه ی تاریخی خویش دارد، به نکاتی اهمیت می دهند که باری از دوش ملت بر  دارد،  و یا مسائل و مشکلات مردم برای نویسنده ومطبوعات و رسانه های گوناگون از اهمیت لازم بر خوردار باشند. در واقع سخن درمانی تاریخ مصرفش به پابان رسیده است. مردم برای رفع مشکلاتشان اقدامات عملی از مسئولان ذیربط طلب می نمایند.

چند سالی است، خشکسالی است. اقداماتی که برای رفع آن کرده اند. نیز مسئولان می دانند. و خبرهایش نیز  در مطبوعات و صدا و سیما برای تنویر افکار عمومی احتمالا” وجود دارد. آنچه در تهران و برخی مناطق قابل مشاهده است، آب سدها کفاف آب شرب مردم را نمی دهد.آیا در فصل سرما که برف فراوانی می بارد، به صلاح نیست، که در حواشی سدها و نقاطی  مناسب چاله هایی را پر از برف به عنوان یخ انبار و یخچال تهیه کرد؟ ، و صد البته  با نظارت بهداشت محیط،  مسائل بهداشتی و نظافت  آن مکان‌ها نیز تضمین گردد، که در موقع نیاز به کمک آبفا بیاید.

آیا نمی توان  غرس درختهای بی ثمر، که آب فراوان نیاز دارند را کاهش داد؟ ،  و از تشویق کاشتن برخی محصولات  دست برداشت. تا از آبها استفاده ی بهینه کرد. برخی کشورها از حداقل آبها برق تولید می کنند ما برخی رودخانه ها مانند رودخانه سیمره در استان ایلام  داریم ، چرا در مسیر طولانی  آن چند سد آبی برقی ایجاد نکنیم؟

چرا از گرمای دهلران و مهران و آبدانان و دره شهر و…وبرخی شهرها از انرژی خورشیدی برق تولید نکنیم. گاهی برخی امتیازش را نیز گرفته اند و منتظر سرمایه گذار هستند، در حالیکه باید تقاضای خود را به جریان بیاندازند تا سرمایه دار قابلی پیدا شود.

الان در کوتاه مدت  همه باید صرفه جویی نمایند و به قدر ضرورت از آب و برق مصرف کنند. در اینجا زنان بیشتر از سایرین  می توانند، در این راستا کمک نماید.

شرائط کمبود آب و برق ویژگی فرهنگی خاص خود را می خواهد. به عبارتی دیگر صرفه جویی را از مقامات بالا تا پائین و کف جامعه، همه باید رعایت نمایند.

برخی از مشکلات مردم عبارتند از؛

۱–  گرانی؛ که دخل با خرج  با  همدیگر  همنوایی ندارد.

۲- بیکاری، که عاملی برای افسردگی، جرم و سایر کجرویهاست.

۲- مشکل مسکن

۳- سالخورده شدن سن ازدواج و کاهش تولید نسل

۴- ضعف زیر ساختها از جمله جاده های غیر استاندارد، که عاملی برای افزایش  مرگ و میر است.

۵- فرار مغزها

۶- سختگیری های افراطی در برخی موارد.،که موجب بی نظمی و شدت خشونت، و  افزایش میزان تنفر  و بدبینی در بین جامعه می شود.

۷- دولت پاسخگو باید جانشین دولت توجیه گر  باشد. یعنی دولت‌ها رویه ی خود را برای اداره ی بهتر کشور  تغییر دهند.

۸- فرهنگ کتابخوانی را باید گسترش داده، و از دوران دبستان نهادینه کنیم.

۹- در سالن های سخنرانی، و مساجد، موضوعات  آموزنده، و مورد نیاز جامعه ، تجزیه وتحِلیل واقع شود. تا مخاطبان احساس رفع نیاز  و امیدواری نمایند. البته با پیگیری برای سامان بخشیدن به وضع موجود.

۱۰- دولتمردان به خواست و نظر اکثریت و حتا اقلیت  جامعه توجه لازم را عنایت کنند. تا را بطه ی متقابل ملت و دولت به صورت مطلوب و مناسبی  شکل بگیرد.

۱۱- تضعیف خانواده،  که در هر ۵ ازدواج در شهری مانند کرمانشاه، سه مورد به طلاق کشیده می شود. بنابراین آسیب طلاق یک حقیقت انکار ناپذیر است.

کلی گویی بسیار است به همین چند نکته اکتفا شد. امید است برای همه مفید باشد.