زیانهای خشونت افسار گسیخته

ما در دنیایی زندگی می کنیم، که تنش، اصطکاک، تعامل ناقص، ناتوانی در ارتباط کلامی و اجتماعیِ سازنده، وگاه جفا کاری و سخنان و کردار ناروا، افراد را به خشم آورده، و نسبت به طرف مقابلشان پرخاشگری می کنند.
ناکامی ها، بی عدالتی ها، رنجها و دردهای مختلف، فقر اقتصادی، نابرابری های اجتماعی، تبعیض، محیط نا امن و پر اضطراب، اعتیاد، اختلافات خانوادگی، احساس سرخوردگی، و ده ها عامل دیگر افراد را به صورتی انفجاری به خشم و خشونت افسار گسیخته وا می دارند. دراین عصبانیت و پرخاشگری افراطی گاهی ممکن است، دیگران را به قتل برسانند. و یا به خودشان صدمه بزنند.
از بدیهای خشم و نفرت چنین آورده اند، که روباهی به محصولات یک کشاورز زیان می رسانید. کشاورز با تمهیدی روباه را گرفت از خشم و نفرتی که داشت دُم روباه را با روغن و پوشال آغشته کرد و سپس آنرا آتش زد، روباه از وحشت سوختن به درون مزرعه گندم کشاورز رفت، کشاورز هرچه روباه را تعقیب کرد، فایده نداشت و مزرعه ی گندمش هم سوخت، بعد که خشمش فروکش کرد، از کرده ی خویش پشیمان شد.
در واقع علاج آتش خشم و نفرت، مکث و صبر و تفکر و حلم و پرهیز از خشم است.
بیشتر کسانی که بر اثر عصبانیت و پرخاشگری و خشم افسار گسیخته قتل و دعوا و رفتار های غیر اخلاقی و اجتماعی می‌کنند ، بعد از آنکه خشمشان فرو می نشیند، از کرده ی خویش پشیمان می شوند. گرچّه در برخی موارد پشیمانی سودی برایشان ندارد.
در هر صورت پرخاشگری و خشم افسار گسیخته، مبحثی روانشناسی و جامعه شناختی است، و نیاز است همه افراد در مواجهه با عواملی که خشم آنها را بر می انگیزد، آستانه ی صبر و سکوت و آرامش خود را افزایش دهند. تا دچار زیان و صدمه و پشیمانی و افسردگی نشوند.