ساز دل جوانان

نگارنده : احمد لطفی

جایگاه خانواده، مدرسه و جامعه باید مشخص گردد.کدامیک بیشتر بر این قشر تاثیر گذار هستند. در هرجامعه میزان اهمیت و نقش آفرینی این سه حوزه متفاوت است. و احتمال دارد چیدمان جایگاه آنها به شکل زیر باشد؛
۱- در بهترین حالت این سه نهاد عمده در قالب خانواده، آموزش و پرورش ، و دولت‌ها هرسه هماهنگ عمل می کنند، یعنی دولت برنامه هایش برکاهش فقر و بیکاری برای خانواده ها و شهروندان جامعه متمرکز است. در واقع رسیدگی به خانواه، و داشتن اوقات فراغت برای باهم بودن، تفریح کردن، مطالعه نمودن و پس انداز داشتن ، و تعذیه مناسب در دستورکار دولت ها برای رفاه و ترقی خانواده هاست.
هر طرح و برنامه ای که دولت‌ها در دستور کار دارند، نجات و هماهنگی خانواده، مدرسه و جامعه را در اولویت خویش مقررکرده اند، تا از این هماهنگی و تلاش خالصانه ی دولتمردان پیشرفت و توسعه ی همه جانبه کشور را مد نظر دارند.
یعنی از یک نقطه پائین تر اقتصادی و فرهنگی، به یک جایگاه برتر اقتصادی و فرهنگی برسند.
۲- گاهی مدرسه اهدافی متعالی را به افراد القاء می کند ولی در سطح خانواده و نهاد سیاسی نمود عملی ندارد، یعنی دولت و ملت در مقابل هم قرار گرفته اند، و هرکدام به راه خویش می روند. و برنامه ها و پیشرفت جامعه را به کلی فراموش کرده اند. در چنین حالتی نوجوانان تحت تاثیر عدم تعادل و هماهنگی و انسجام اجتماعی و سیاسی، در مسیری سر درگم رها می شوند. افت تحصیلی، فرار از مدرسه، وسایر آسیبهای اجتماعی دیگر در انتظار آنهاست. چون بین تعلیماتی که کسب می کنند، و آنچه دربیرون مدرسه ملاحظه می کنند، دوگانگی وجود دارد.
۳- گاهی نیز جامعه و برخی خانوا ده ها تا حدودی مشکلی ندارند، ولی عدم رسیدگی به آموزش و پرورش، کمبود امکا نات آموزشی، ، فضای آموزشیِ غیر استاندارد، کاهش حقوق فرهنگیان، موجب دلسردی و کم توجهی آنها به دانش آموزان
می شود، و افت تحصیلی از این طریق نوجوانان ما را تهدید می کند.
در هر صورت جوانان و نوجوان نیازمند توجه بیشتر و مهرورزی هستند. باید در کنار آموزش و پرورش زمینه ی رشد شخصیت، و استقلال طلبی، و نشاط و تجربه اندوزی آنها را فراهم کرد، تا کم کم به مرحله عقلانیت و شکوفایی استعدادهایشان نائل گردند. انشاء الله